Een oproep aan alle bouwheren om in dialoog te treden met lokale producenten

Enkele dagen geleden uitte mijn Noorse collega op LinkedIn zijn verontwaardiging met betrekking tot de materiaalkeuze voor een lokaal zorgcentrum en een lokaal schoolgebouw. ‘Duurzaamheid’ is het argument van de architect van dienst om zijn keuze voor massief hout te verantwoorden, hout dat over een afstand van maar liefst 1.800 kilometer getransporteerd moest worden! U fronst wellicht de wenkbrauwen. Opmerkelijk is dat lokale bedrijven, waaronder producenten van prefab beton, niet eens de kans kregen om te concurreren en het project binnen te halen. Hier wringt het schoentje. Vanuit een duurzaamheidsperspectief trachten we steeds een evenwicht te vinden tussen de drie P’s (people, planet, profit). Zeker bij de realisatie van grote bouwprojecten mag de aandacht voor people niet ontbreken en moeten we ons de vraag stellen in welke mate de keuze van producten en diensten de lokale economie kan versterken, wat resulteert in het behoud van lokale banen en bedrijven. Kan een bouwheer het zich in 2023 nog permitteren om de roep om een meer duurzame samenleving te negeren en zijn producten puur op basis van prijs of misleidende marketingargumenten aan te kopen? Ook in ons land is er dikwijls geen aandacht voor het aangehaalde evenwicht. Kostprijs wordt vaak als enige vergelijkingscriterium gebruikt. Daardoor maken lokale bedrijven, ondanks hun duurzaamheidstroeven, heel wat minder kans dan verre buitenlandse leveranciers. Ook het milieu staat dan in de hoek van de verliezers. Lange transportafstanden leiden tot een grote ecologische voetafdruk (planet). Daarom: een oproep aan alle bouwheren om in dialoog te treden met lokale producenten om zo een evenwicht tussen de drie P’s te vinden. Zo komt een deel van de profit bij de lokale bedrijven én de belastingbetaler!

Stef Maas, Directeur